1. நான் மெய்யான திராட்சச்செடி, என் பிதா திராட்சத் தோட்டக்காரர்.
2. I am the true vine, and my Father is the husbandman.
3. என்னில் கனிகொடாதிருக்கிற கொடி எதுவோ அதை அவர் அறுத்துப்போடுகிறார்; கனிகொடுக்கிற கொடி எதுவோ, அது அதிக கனிகளைக் கொடுக்கும்படி, அதைச் சுத்தம்பண்ணுகிறார்.
4. Every branch in me that beareth not fruit he taketh away: and every branch that beareth fruit, he purgeth it, that it may bring forth more fruit.
5. நான் உங்களுக்குச் சொன்ன உபதேசத்தினாலே நீங்கள் இப்பொழுதே சுத்தமாயிருக்கிறீர்கள்.
6. Now ye are clean through the word which I have spoken unto you.
7. என்னில் நிலைத்திருங்கள், நானும் உங்களில் நிலைத்திருப்பேன்; கொடியானது திராட்சச்செடியில் நிலைத்திராவிட்டால் அது தானாய்க் கனிகொடுக்கமாட்டாததுபோல, நீங்களும் என்னில் நிலைத்திராவிட்டால், கனிகொடுக்கமாட்டீர்கள்.
8. Abide in me, and I in you. As the branch cannot bear fruit of itself, except it abide in the vine; no more can ye, except ye abide in me.

John 15:1-16

We must be rooted in Him if we will bear fruit for God. In the New Covenant community, our first identification is in Jesus Christ Himself. The vine and branch picture emphasizes complete dependence and the need for constant connection.

The branch depends on the vine even more than the sheep depends on the shepherd or the child depends on the father. As Jesus was about to depart from His disciples, this was important encouragement. He would remain united to them and they to Him as truly as branches are connected to the main vine.

“Dead wood is worse than fruitlessness, for dead wood can harbor disease and decay…God removes the dead wood from his church and disciplines the life of the believer so that it is directed into fruitful activity.” (Tenney)